Zespół Szkół w Postoliskach

Drodzy Rodzice, Opiekunowie

Nowe sytuacje w życiu wiążą się z przeżywaniem trudnych uczuć jak np.: strach, przerażenie, lęk czy niepewność. Dotyczy to każdego człowieka bez względy na płeć, wiek, pochodzenie czy status społeczny.

Dziś pragnę zwrócić Państwu uwagę na to, że dzieci szczególnie narażone są na takie niełatwe stany. Wynika to  między innymi z tego, że wielu rzeczy, zdarzeń nie potrafią jeszcze sobie wytłumaczyć, nie wiedzą też, jak radzić sobie z nagłym przeorganizowaniem życia społecznego i rodzinnego, nie wytworzyły jeszcze odporności na sytuacje stresowe. Dlatego w tym czasie - bardziej niż kiedykolwiek –powinniście być Państwo ostoją i spokojną, pewną przystanią dla swoich pociech.

Dzieci ZAWSZE, nawet wtedy, gdy ich zachowania wskazują na coś odwrotnego, a być może szczególnie wtedy – SZUKAJĄ SPOKOJU I OPARCIA W RODZICACH. Młody człowiek może i ma prawo często zgubić się w natłoku przygnębiających informacji, może wytworzyć pod ich naporem nierealny i nieadekwatny do rzeczywistości obraz otaczającego go świata.  Najmłodsi mogą swój lęk okazywać np. poprzez zadawanie pytań typu „a czy ty mamusiu będziesz żyła” lub pytania pełne strachu „czy tatuś/mama wrócą z pracy, czy nic się nie stanie złego?”. Młodzież może reagować złością, wycofaniem, apatią.

Drodzy Rodzice, Opiekunowie – rozumiem, że przeżywacie także frustracje i być może tracicie powoli cierpliwość do tego, co funduje nam wirus. Gorąco jednak zachęcam byście w rozmowach z Waszymi pociechami byli spokojni i rzetelnie udzielali informacji dostosowanych do możliwości dziecka. Zawsze także  warto przypominać o zasadach higieny. Jeśli jednak zauważycie, ze Wasze dzieci zaczynają zadawać pytania pełne strachu – bądźcie z nimi w tej sytuacji. Nie bagatelizujcie sygnałów, nie zbywajcie dziecka, okażcie im troskę i bądźcie czujni na wszelkie zmiany zachowania dzieci. Pozwólcie przeżywać dzieciom te emocje,  nie krytykujcie tego, w jaki sposób starają się uporać z rzeczywistością. To jak Wasza pociecha reaguje na trudności, jak radzi sobie z emocjami to dla Was istna skarbnica wiedzyJ

Jeśli czujecie się zakłopotani i nie macie pomysłu co powiedzieć własnemu dziecko okażcie po prostu empatię i wsparcie (nawet bez słów). Obecność Rodzica przy dziecku w trudnych chwilach, jego otwarte ramiona i cierpliwe słuchanie będzie zapamiętane bardziej niż potoki słów, w które czasem być może sami mamy trudność uwierzyć. Aby zminimalizować ryzyko doznania stresu możecie Państwo ograniczyć najmłodszym dostęp do bombardujących i przygnębiających informacji. Warto byłoby sprawdzić do jakich newsów ma dostęp uczeń. Podobnie jak w poprzedniej informacji kierowanej do Państwa – zachęcam do tego byście stworzyli z dziećmi plan dnia, harmonogram. Łatwiej wówczas zapanować Wam jako Rodzicom nad życiem domowym, a dzieciom potrzebne są stabilne ramy, w miarę przewidywalne rutynowe działania. Państwa łagodna, pełna wyrozumiałości, miłości i czujności kontrola może zapobiec wielu kryzysom psychologicznym u dzieci.

 Pragnę przypomnieć o tym, że cały czas działa Wirtualny Gabinet Pedagoga pod adresem mailowym: wirtualny_pedagogao@wp.pl. Do Państwa dyspozycji (a także dzieci) udostępniłam także nr telefonu, pod którym w godzinach pracy pełnię dyżur psychologiczno-pedagogiczny. Godziny pracy udostępnione są w zakładce zdalny nauczyciel.

Numer telefonu pod którym dyżuruję: 571-232-202

Życzę wszystkim na nadchodzący tydzień zdrowia, cierpliwości i nadziei,

Wasz pedagog – Agnieszka Ołdak

PS.

W chwili relaksu polecam rozrywkę dla całej rodziny;) W linku poniżej coś dla maluchów, młodzieży i dorosłych;) http://vod.teatrwielki.pl/